سنجش تراکم استخوانی در زنان ۶۹-۲۰ ساله بندر بوشهر

استئوپروز یکی از مشکلات بهداشتی جهان امروز است. اندازه گیری تراکم معدنی استخوان bmd بهترین عامل پیشگویی کننده شکستگی و روشdxa بهترین روش اندازه گیری تراکم معدنی استخوان است. تعیین تراکم استخوانی و یافتن شیوع استئوپروز در جامعه ما را در اتخاذ تدابیر بهینه در پیشگیری و کنترل این «پدیده خاموش قرن » یاری خواهد داد. این مطالعه جهت سنجش تراکم معدنی استخوان در زنان 69-20 ساله بندر بوشهر و یافتن شیوع استئوپروز بر مبنای bmd طراحی و اجرا شده است. تعداد 588 نفر از زنان 20 – 69 ساله بندر بوشهربا در نظر گرفتن معیارهای خروج افراد از مطالعه ، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از 13 منطقه جمعیتی شهر بوشهر انتخاب شدندو به روش dxa در سه منطقه فمور (گردن،تنه و اینتر تروکانتریک) و ستون فقرات (l2-l4) تحت انجام دانسیتومتری قرار گرفتند. در مورد هر فرد اطلاعات دموگرافیک، مصرف دخانیات و فعالیت فیزیکی ، میزان کلسیم و ویتامین d دریافتی روزانه، شاخص توده بدنی و whr ارزیابی شدند. میانگین تراکم معدنی استخوان در ناحیه ستون فقرات (171/0 + -(005/1 گرم بر سانتیمتر مربع و در ناحیه استخوان ران (147/0+-)794/0 گرم بر سانتیمتر مربع بود و تراکم معدنی استخوان در هر دو منطقه فوق الذکر با افزایش سن کاهش می یافت (0001/0< p). استئوپروز و استئوپنی در جمعیت مورد مطالعه با افزایش سن نیز افزایش می یافت (0001/0< p). شیوع استئوپنی و استئوپروز در ناحیه ستون فقرات در زنان 69-20 ساله بندر بوشهر به ترتیب 9/23 درصد و 2/3 درصد و در ناحیه استخوان ران به ترتیب 5/16 درصد و 5/1 درصد به دست آمد . از میان عوامل بررسی شده، دو عامل سن یائسگی و شاخص توده بدنی (bmi) با استئوپروز و استئوپنی ارتباط معنی داری داشتند (001/0< p) . در یک نتیجه گیری کلی، شیوع استئوپروز و استئوپنی بر اساس سنجش چگالی توده استخوانی در جمعیت زنان 69-20 ساله بندر بوشهر از سایر جمعیت های گزارش شده در آمریکا، اروپا و تهران کمتر است.